این پروژه در همکاری بین دولت ایران (سازمان حفاظت محیطزیست ایران)، صندوق تسهیلات محیط زیست جهانی(GEF) و برنامه توسعه ملل متحد(UNDP) از
سال 2005 شروع و با هدف کاهش یا حذف دائمی تهدیدات و به طور کلی پایداری و بقاء اکوسیستمهای تالابی ایران فعالیت خود را در تالاب های منتخب و با
اهمیت به عنوان سایتهای نمونه اجرایی کرده است و تلاش می کند تا تجربیات بدست آمده را در قالب معرفی رویکرد زیست بومی و استقرار یک سیستم مدیریتی
جدید و فراهم کردن ساز و کارهایی قانونی برای اجرایی شدن آن به سایر تالاب های کشور گسترش دهد.
از زمان آغاز به کار طرح حفاظت از تالاب های ایران ، این طرح تلاش کرده که علل ریشه ای تخریب تالاب های ایران را با بکارگیری رویکرد اکوسیستمی
کنوانسیون تنوع زیستی در سه سطح زیر بررسی و رفع کند:
در سطح محلی (سایت ها) : با توانمندسازی جوامع محلی و با ظرفیت سازی سایر دست اندرکاران برای مدیریت و رفع تهدیدات تالاب
در سطح حوضه آبریز : به وسیله تعامل با ذینفعان استانی در مدیریت یکپارچه تالاب ها برای مقابله با تهدیدات بیرونی و افزایش آگاهی عمومی
در سطح ملی : با ظرفیت سازی در سازمان حفاظت از محیط زیست برای مدیریت یکپارچه مناطق حفاظت شده تالابی و با تسری اقدامات حفاظتی تالاب ها
به سایر وزارتخانه ها و دست اندرکاران ملی
فعالیتهای این طرح نمونهای از تلاشهای صورت گرفته در راستای ارتقای مدیریت حوضه آبریز تالاب ها در کشور ایران به شمار میرود که بر استقرار رویکرد
زیست بومی در سطوح ملی و محلی، فضای مناسب برای مشارکت ذینفعان و تدوین و اجرای برنامه های مدیریت جامع برای تالاب های مهم کشور تمرکز نموده است.
الزم به ذکر است که در قالب برنامه مدیریت جامع تالاب ها موضوع همکاری های بین بخشی با هدف حفاظت پایدار، بهره برداری خردمندانه از خدمات اکوسیستم و
همچنین تسهیم عادلانه منافع میان ذینفعان مورد توجه ویژه قرار میگیرد.
نتایج اجرای چند پایلوت کشاورزی پایدار توسط طرح حفاظت از تالاب های ایران و با همکاری وزارت جهاد کشاورزی در مناطق مختلف ایران از جمله یکی از
روستاهای اطراف دریاچه ارومیه نشان داد که پتانسیل بالایی برای کاهش مصرف آب و نهاده های شیمیایی با شرط حفظ درآمد کشاورز وجود دارد. به منظور توسعه
این دستاوردها و با هدف مشارکت مردم در حفاظت و احیای تالاب ها، پروژه "همکاری در احیای دریاچه ارومیه از طریق مشارکت جوامع محلی در استقرار کشاورزی
پایدار و حفاظت از تنوع زیستی" در سال 1393 با حمایت مالی دولت ژاپن به عنوان یک فعالیت جدید به طرح حفاظت از تالاب های ایران اضافه شد. دستاوردهای
موفق و ماهیت زمانبر بودن پروژه های توسعه ای، منجر به تمدید این همکاری برای چهار سال متوالی دیگر گردید. تخصیص منابع بین المللی در کنار بکارگیری
زیرساختها و منابع دولتی و غیردولتی باعث شکل گیری یک جریان اجتماعی در سطوح ملی و محلی برای احیای دریاچه ارومیه گردید.
