راهبرد عملیاتی توسعه كشاورزي سازگار با محيط زيست در راستای آرمانهای کنوانسیون رامسر در خصوص مشارکت جهانی برای تضمين پايداري محیط زیست، ممانعت از تخریب سرزمین و حفاظت از تالاب ها توام با توسعه اقتصادی طراحی گردیده است و پذیرفتن آن بعنوان یک راهبرد کلیدی توسط دولت به سبب عدم جامعیت مدل های متعارف توسعه كشاورزي صنعتی به عنوان بزرگترين فعاليت مداخله گر در تعادل محيط زيست و همچنین بروز چالش هاي متعددي در تنوع زیستی، تهدید منابع طبیعی، ناپایداری معيشت، سلامت، بروز فرسایش، مرگ بیولوژیک، بحران آب، تجمع نیترات، افزايش گازهای گلخانه ای، مرگ و میر، بیماری ها و به هم خوردن تعادل های اکولوژیک در سرزمین می باشد.
محاسبه ارزش اقتصادی فعاليت هاي انساني در بخش کشاورزی بر اساس مولفه هاي زيست محیطی با تعریف شاخص"تسهیم اقتصاد - محیط زیست"، مهمترين مبنای تعریف شده در این راهبرد برای مشاركت ذينفعان در برنامه هاي حفاظت و حمايت تنوع زیستی است. این مفاهیم در قالب طرح توسعه کشاورزی پایدار در شرایط کم آبی از سال 1389 با مشارکت طرح حفاظت از تالاب های ایران و معاونت ترویج وزارت جهاد کشاورزی بعنوان برنامه الگویی در دو سطح فنی توسعه کشاورزی پایدار مبتنی بر "مدیریت مشارکتی سیستمی اجرای کشاورزی زیستی" و "نظام ارگانیک" در مدارس مزرعه ای کشاورزان در سه روستای پایلوت شامل قوری گل و سیران گلی درحوزه دریاچه ارومیه و قلعه نارنجی در تالاب پریشان، در حال اجرا و توسعه است.
مقاله حاضر ماحصل نتایج و درس هاي آموخته شده از اجراي"راهبرد سيستمي توسعه کشاورزی پایدار در شرایط کم آبی"در روستای پایلوت قلعه نارنجی بوده و نتایج و اثر بخشی چشمگیر آن بر اساس شاخص های بهره وری مصرف آب، کاهش کود و سموم شیمیایی مصرفی و افزایش تولید محصول نشان از كارآيي بالاي برنامه براي توسعه کشاورزی سازگار با محيط زيست درسطح بهره برداران محلی خواهد داشت که ضمن افزايش بهره وري اقتصادی و معيشت پايدار، برحفظ معيار هاي اصلي محیط زیست منطبق بر شرايط اجتماعي تاكيد داشته و به عنوان مدل عملياتي توانمند، كم هزينه و پايدار براي حفاظت و حمايت از اکوسیستم های تالابی در ایران معرفی می گردد.