در فرآیند احیا و ایجاد اکوتوریسم در حوزه تالآبهای ایران که توسط سازمان حفاظت محیط زیست کشور انجام میشود با برنامه ریزی و هماهنگی قبلی نسبت به انجام مطالعات امکان سنجی ایجاد زیرساختهای این مقوله اقدام شده است. مشخصا این مهم در خصوص تالاب کانی برازان با همکاری دانشگاه شهید بهشتی و جوامع محلی اتفاق افتاده است .در واقع پروژه "همکاری در احیاء دریاچه ارومیه از طریق مشارکت جوامع محلی در استقرار کشاورزی پایدار و حفاظت از تنوع زیستی" بدون ایجاد اکوتوریسم پایدار امکان پذیر نخواهد بود. طراحی زیرساختهای معماری این پروژه هدف نهایی این مطالعه میباشد. اکوتوریسم واژهای میان رشته ای ست که علاوه بر ارتباط مستقیم با مقوله های زیست محیطی و گردشگری، با شاخصه های اقتصادی، اجتماعی، معماری و فرهنگ منطقه ای نیز سر و کار دارد. هدف از اکوتوریسم پایدار، کمترین تغییر و دخالت در اکوسیستم طبیعی موجود و سازگاری آن با بهره گیری اقتصادی و فرهنگی از ظرفیت های نهفته ی آن است. تالآبهایی مانند تالاب کانی برازان با اکوسیستم منحصر بفرد و با توجه به تنوع زیستی و فرهنگی، و همچنین آسیب پذیری فراوان در این مقوله، پتانسیل زیادی از نظر پژوهشی و اجرای طرح های درآمدزا و در عین حال حفاظتی دارند، که متأسفانه عدم برنامه ریزی کلان طی سالیان اخیر، موجب شده که از ظرفیت ها و پتانسیل های این تالاب استفاده صحیحی انجام نگرفته است. در این مطالعه سعی شده است پیشنهاداتی در قبال منسجم سازی زیرساخت های معماری خرد و کلان در راستای اکوتوریسم پایدار ارائه شده و در نهایت طرح معماری و معماری منظر که به جذب توریست و حفظ محیط زیست طبیعی به صورت تواما در این منطقه کمک شایانی میکند، پیشنهاد شود.